Αγαπημένα εκτάκια μας κάνατε υπερήφανους. Πραγματικά δείξατε τον καλύτερο σας εαυτό και τιμήσατε με σοβαρότητα την εθνική μας εορτή και τους ήρωες μας!!Να είστε γερά και δυνατά , να προχωράτε μπροστά στη ζωή σας και εμείς να σας καμαρώνουμε!!
Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019
Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ
Επιτέλους τοποθετήθηκε νέα καθαρίστρια στο σχολείο..και τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους!!Το άγχος, ο φόρτος εργασίας και το στρες μετριάζεται και σεργιανίζοντας με ηρεμία τους διαδρόμους και τις αίθουσες ανακάλυψα υπέροχες εργασίες των άξιων συναδέλφων μου και είπα να τις κοινοποιήσω για να τις απολαύσετε και να τις χαρείτε...έστω και μέσα από το διαδίκτυο!! Πόσο τυχεροί είναι οι μαθητές μας!!!Συνάδερφοι αγαπημένοι μου δίνετε δύναμη , θετική διάθεση και αισιοδοξία με τις υπέροχες δημιουργικές σας δράσεις και εργασίες!!Σας ευχαριστώ όλους!!
Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ
Η παιδαγωγική αξία του βιβλίου της Ζωής Σκαλίδη
«Η ΖΩΗ ΜΟΥ Μ’ ΕΝΑΝ ΚΟΥΚΛΟΠΑΙΚΤΗ»
Γράφει η Μαρία Κληματσάκη*
Κατ’ αρχάς ας μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω τον αγαπητό φίλο, τον εκδότη, τον συγγραφέα Χρήστο Τσαντή, για την τιμή που μου έκανε να με προσκαλέσει στην παρουσίαση του αξιόλογου αυτού βιβλίου της Ζωής Σκαλίδη. Έχω πει αρκετές φορές και θα το επαναλάβω και απόψε ότι ο άνθρωπος αυτός έχει συμβάλλει κατά πολύ στην αναβάθμιση της πολιτιστικής ταυτότητας του τόπου μας. Είναι τόσο απλός, ρομαντικός, σεμνός και ικανός και χαίρει εκτίμησης και εμπιστοσύνης όλων όσων έχουν συνεργαστεί μαζί του. Μου έφερε, λοιπόν, το βιβλίο και μου ζήτησε να το προλογίσω κατά την παρουσίασή του… λέγοντάς μου… «Είμαι βέβαιος ότι θα σου αρέσει και θα σε συγκινήσει!». Και είχε απόλυτο δίκιο…
Με την ιδιότητα της δασκάλας, θα κάνω μια μικρή εισαγωγή για την παιδαγωγική αξία του κουκλοθέατρου και θα τη συνδέσω με την ιστορία του βιβλίου «Η ΖΩΗ ΜΟΥ Μ’ ΕΝΑΝ ΚΟΥΚΛΟΠΑΙΧΤΗ»
Το παιδί καλείται να προσαρμοστεί σε έναν κόσμο ενηλίκων φτιαγμένο στα δικά τους μέτρα και μεγέθη. Η προσαρμογή αυτή είναι δύσκολη και απαιτητική ιδίως τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Το κουκλοθέατρο ανοίγει μπροστά στα μάτια του παιδιού – θεατή, έναν κόσμο δοσμένο σε απόλυτη αναλογία με την πραγματικότητα.
«Το κουκλοθέατρο μέσα από τις κούκλες και το παραμύθι δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να ζήσει την παιδική ηλικία της ανθρωπότητας» (Άλκηστις, από το βιβλίο «Κουκλοθέατρο σκιών»).
Το κουκλοθέατρο σαν θέαμα επίσης, προσφέρει στο παιδί ερεθίσματα που το εμπλουτίζουν ψυχικά συναισθηματικά, νοητικά, γνωστικά. Παρακολουθώντας μια παράσταση κουκλοθεάτρου ζει μέσα σε συναισθηματική ένταση τη μαγεία και το θαύμα. Το παιδί μεταφέρεται σε ένα φανταστικό χώρο, ξεφεύγει από την πραγματικότητα, συμμετέχει, ταυτίζεται, διασκεδάζει, παραδειγματίζεται από τη δράση της κούκλας. Μέσα από τα παθήματα τον ηρώων το κουκλοθέατρο δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να αφομοιώσει ηθικούς νόμους, κανόνες, κώδικες, αξίες απαγορεύσεις, ιδανικά ακόμα και τη δομή και λειτουργία της κοινωνίας στην οποία ζει. Το παιδί πολλές φορές, συμμετέχει στην παράσταση καθορίζοντας και αυτήν την εξέλιξη της ιστορίας, εξωτερικεύει συναισθήματα φόβου, χαράς, λύπης, έκπληξης, ενθουσιασμού. Το κουκλοθέατρο γίνεται ένας χώρος συνδιαλλαγής και επικοινωνίας. Η συγκίνηση είναι έντονη γιατί προκύπτει από τη γρήγορη εναλλαγή αντίθετων συναισθημάτων.
Το παραμύθι και ιδιαίτερα το λαϊκό που αποτελεί ένα ανεξάντλητο ρεπερτόριο για κουκλοθεατρικές παραστάσεις μεταφέρει χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ανθρώπινης εικόνας και παρουσιάζει συμβολισμούς ζωντανούς σε μια κοινωνία.
«Το να επικοινωνείς με σύμβολα δεν είναι λιγότερο σημαντικό από το να επικοινωνείς με λέξεις. Μερικές φορές είναι και ο μοναδικός τρόπος να επικοινωνήσεις με το παιδί», επισημαίνει ο Ροντάρι στη «Γραμματική της Φαντασίας».
Το παραμύθι για το παιδί είναι ο δικός του κόσμος, και γι’ αυτό ζει τόσο αληθινά τον κόσμο του κουκλοθεάτρου.
Διαβάζοντας τα λόγια της Ζωής Σκαλίδη στο οπισθόφυλλο του εξαίρετου βιβλίου της «Η ΖΩΗ ΜΟΥ Μ’ ΕΝΑΝ ΚΟΥΚΛΟΠΑΙΧΤΗ», θα ήθελα κι εγώ να τονίσω τη δυσκολία της τέχνης του κουκλοθέατρου στο δρόμο. Χωρίς αυλαία και σανίδι, χωρίς εφέ και σκηνικά, χωρίς προβολείς και ακριβά κοστούμια, ο καλλιτέχνης προσπαθεί να αγγίξει, με την τέχνη του, για λίγο τις ψυχές μας. Και είμαι βέβαιη ότι θα τα καταφέρει, αρκεί να του το επιτρέψουμε… και εστιάσουμε την προσοχή μας στην παράσταση!!
Λένε ότι με ένα λογοτεχνικό βιβλίο ταξιδεύεις… Εγώ πάντως με το συγκεκριμένο βιβλίο ταξίδεψα περισσότερο στον ευεργετικό κόσμο των ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ! Άγγιξε το βάθος της ψυχής μου, ξεσήκωσε βιώματα και αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, ακόμη και η εικόνα του δικού μου παππού ορθώθηκε μπροστά μου και με κοίταζε με συμπάθεια και συμπόνια!
Γνώρισα τον παππού-πρότυπο, που καταφέρνει να εμπνέει, να καθοδηγεί τους γύρω του και να διδάσκει μέσα από το έργο του. Αρχές και διαχρονικές αξίες έκαναν αισθητή την παρουσία τους, σκιαγραφώντας την προσωπικότητα της συγγραφέας. Επικοινώνησα και εμπιστεύτηκα την κούκλα, τον Ξυλένιο, τον ήρωα του βιβλίου και μοιράστηκα τις ανησυχίες, τα προβλήματα ,την ευεργετική δύναμη της οικογένειας, την αξία της φιλίας, αλλά και τις επιτυχίες, τις μικρές χαρές της καθημερινότητάς του. Βίωσα την ενσυναίσθηση, τη συνύπαρξη και την αποδοχή σε όλο της το μεγαλείο… Κατάφερε να αγγίξει τις λεπτές χορδές της παιδικότητας που είναι η αθέατη πλευρά της προσωπικότητάς μου! Αφού όλα αυτά έζησα εγώ, μια ενήλικη, διαβάζοντας αυτό το καλογραμμένο βιβλίο, φανταστείτε τους παιδικούς αναγνώστες!
Είναι αναγκαιότητα που στηρίζεται στις βαθύτερες ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού να ονειρεύεται, να παίρνει κουράγιο, να αισθάνεται αισιόδοξα. Φυσικά και τα πρόσωπα του έργου δε σημαίνει ότι είναι όλοι τέλειοι και άμεμπτοι χαρακτήρες. Αυτό, εξάλλου, το στοιχείο της σύγκρουσης του καλού και του κακού είναι που δημιουργεί δραματικότητα και συγκίνηση. Και αυτό το βιβλίο κρύβει μεγάλη δόση από αυτή!
Αγαπητή Ζωή , το βιβλίο αυτό θα λατρέψουν τα παιδιά και είναι πολύ όμορφο που το αφιερώνεις σε μια ζωντανή κούκλα, την κόρη σου Άννυ, που είμαι βέβαιη ότι θα είναι ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ για τη μητέρα της!!
θα το αγαπήσουν λοιπόν οι μικροί αναγνώστες γιατί:
Τα παιδιά αισθάνονται με την κούκλα, έτσι που δεν μπορούν να αισθανθούν με τους μεγάλους. Αν πειθαρχούν περισσότερο στα μηνύματά της είναι γιατί οι δεσμοί μαζί της είναι εντελώς διαφορετικοί από τους δεσμούς με τους μεγάλους.
Τα παιδιά θαυμάζουν την κούκλα για τη μαγική της δύναμη να μιλά, να κινείται, για τα κατορθώματά της, για τη χάρη που έχει να δίνει τόση χαρά και συγκίνηση.
Τα παιδιά εμπιστεύονται την κούκλα γιατί δεν αισθάνονται απειλούμενα απ’ αυτήν που τα κάνει να γελούν και να χαίρονται.
Η κούκλα μπορεί να γίνει ταυτόχρονα πομπός και δέκτης πληροφοριών γιατί σαν λειτουργικό μέσο αποτελεί ενδιάμεσο φορέα συναισθημάτων και μηνυμάτων.
Και αφού θα το λατρέψουν τα παιδιά, θα το αγαπήσουν και οι μεγάλοι που κατά βάθος αισθάνονται παιδιά!
Όλοι θα θέλαμε έναν Ξυλένιο, να μας γοητεύσει, να μας ταξιδέψει και να μας αναδείξει την παιδικότητα που κρύβουμε μέσα μας σαν επτασφράγιστο μυστικό!
Καλοτάξιδο και καλοδιάβαστο να είναι, αγαπημένη μας συγγραφέα, και αυτό το δημιούργημά σου, όπως και τα προηγούμενα, τα οποία γράφονται με αυτή τη μοναδική και μαγική πένα σου που καταφέρνει πάντα να αγγίζει τις καρδιές μας.
Αν η βία γεννά μόνο βία.. κατά τα γραφόμενά σου, η Αγάπη, η Τρυφερότητα ,η Αισιοδοξία γεννά την ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ EΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ, για μας και τα παιδιά μας!
Με εκτίμηση
Η Διευθύντρια του 11ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων
Μαρία Κληματσάκη
* Η Μαρία Κληματσάκη μίλησε για το βιβλίο στην παρουσίαση που έγινε από τις Εκδόσεις Ραδάμανθυς στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων
ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΗ ΤΑΞΗ
Κώστας Παπαχρήστος, Σ.Ε.Ε. (ΠΕ 70)
Οριοθέτηση μαθητών στην τάξη (Οδηγίες και ενδεικτικά μέτρα)
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από σταθερά και σαφή όρια βάσει των οποίων μπορούν να νιώσουν ασφαλή, να προσανατολιστούν και να προχωρήσουν. Χρειάζονται όρια για να γνωρίζουν μέχρι που μπορεί να φτάσει η συμπεριφορά τους.
Όποιος εκπαιδευτικός δε θέτει όρια μπορεί εύκολα να χάσει τον «έλεγχο» των παιδιών, ενώ συγχρόνως χάνει την προσοχή τους και τον σεβασμό τους.
Η οριοθέτηση της συμπεριφοράς είναι αυτό που βοηθά το παιδί να κατανοήσει τους κανόνες και τις προσδοκίες των εκπαιδευτικών του.
Όταν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα «δύσκολο» παιδί, του οποίου τη συμπεριφορά δεν μπορούν να καταλάβουν, διερωτώνται μήπως αυτό συμβαίνει επειδή το παιδί είναι «προβληματικό».
Στα πλαίσια της ανάπτυξης του παιδιού εκδηλώνονται «δύσκολες» συμπεριφορές ως τρόπος έκφρασης των επιθυμιών και των αναγκών του που συνήθως έχουν μικρή διάρκεια ζωής (απειθαρχία, εκρήξεις οργής, επιδίωξη της προσοχής των άλλων, δυσκολία στη συγκέντρωση, υπερκινητικότητα, επιθετικότητα κ.α.).
Η «δύσκολη» συμπεριφορά ενός παιδιού μπορεί να είναι ενοχλητική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε συμπεριφορά που ενοχλεί είναι απαραίτητα «προβληματική».
Η μετατροπή των μη αποδεκτών συμπεριφορών σε κοινωνικοποιημένες συμπεριφορές επιτυγχάνεται μέσα από τη γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική εξέλιξη του παιδιού στην οποία συμβάλλουν η οικογένεια, το σχολείο και το γενικότερο πολιτισμικό πλαίσιο που βρίσκονται σε αλληλεπίδραση με το παιδί. Οι περισσότερες από τις παραπάνω συμπεριφορές θα εξασθενήσουν με το σωστό χειρισμό.
Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η συμπεριφορά ενός παιδιού δεν μπορεί να κατανοηθεί έξω από το περιβάλλον του. Οι συμπεριφορές δεν θεωρούνται πια ως ενδογενή στατικά χαρακτηριστικά του παιδιού, αλλά ως δυναμικές εκδηλώσεις ενός πολύπλοκου ψυχικού οργανισμού που δρα σε ένα εξίσου σύνθετο περιβάλλον. Εκφράζουν τη δυσλειτουργικότητα των σχέσεων στα πλαίσια του οικογενειακού, σχολικού και ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος.
Επιπλέον, τα παιδιά που έχουν αντικοινωνική συμπεριφορά δέχονται πιο σπάνια την ενθάρρυνση των εκπαιδευτικών για την εκδήλωση θετικών συμπεριφορών, έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να υποστούν τιμωρίες για αρνητικές πράξεις, διατρέχουν τον κίνδυνο να βιώσουν την άμεση ή έμμεση απόρριψη των εκπαιδευτικών τους και να απορριφθούν από τους συμμαθητές τους.
Η απόρριψη όμως από τους εκπαιδευτικούς και τους συμμαθητές ενισχύει τις επιθετικές αντιδράσεις από την πλευρά του παιδιού που εκδηλώνει δυσκολίες.
Πρακτικές που ενισχύουν την αρνητική συμπεριφορά
- Η τάση που έχουμε να θεωρούμε ότι οι αιτίες των προβλημάτων συμπεριφοράς βρίσκονται σε παράγοντες «μέσα στο παιδί» (εγγενείς στο χαρακτήρα ή την προσωπικότητα των παιδιών) και κυρίως σε παράγοντες μέσα στην οικογένεια έμμεσα σημαίνει ότι το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί αποποιούνται κάθε ευθύνη.
- Η αδυναμία από την πλευρά μας να αποσαφηνίσουμε και να επιβάλλουμε ξεκάθαρους κανόνες και όρια, κυρίως όμως αδυναμία να αποσαφηνίσουμε τις προσδοκίες τους σε σχέση με την επιθυμητή συμπεριφορά.
- Οι ακατάλληλες προσδοκίες που έχουμε που οφείλονται σε στερεότυπες αντιλήψεις εξαιτίας αρνητικών συμπεριφορών του παιδιού ή εξαιτίας πληροφοριών από τους συναδέλφους.
- Η αποτυχία από την πλευρά μας να προσαρμοστούμε στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε μαθητή.
- Η στερεότυπη, άκαμπτη και μονολιθική αντιμετώπιση των παιδιών και των προβλημάτων τους
- Η ασυνεπής και αντιφατική διαχείριση των προβλημάτων συμπεριφοράς – έλλειψη οργανωμένης και σταθερής αντιμετώπισης, ασυνεπής χρήση τιμωριών ή χρήση ακατάλληλων τιμωριών, μη σταθερές και προβλέψιμες συνέπειες των τιμωριών.
- Οι συνεχείς παρατηρήσεις του τύπου «μην το κάνεις αυτό», η επιβολή τιμωρίας με το παραμικρό λάθος, η σύγκριση με άλλα παιδιά, ή η μεγάλη ανοχή.
- Η εξίσωση της φυσιολογικής συμπεριφοράς με τη μη ενοχλητική.
- Η πεποίθηση ότι υπάρχει ένας βασικά καλός ή κακός χαρακτήρας, που είναι εγγενής και αμετάβλητος στα παιδιά.
- Η υπερεκτίμηση και η εξιδανίκευση της προσωπικής μας τακτικής και εμπειρίας.
Προβληματιστείτε εάν διαθέτετε αρκετή ενέργεια να περνάτε τη μισή σας μέρα σε μια τάξη, εάν στοχεύετε στο να βοηθάτε κάθε παιδί να πετύχει το μέγιστο δυνατό, εάν μπορείτε να εντοπίσετε τις προκαταλήψεις σας και τις πεποιθήσεις σας για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται τα παιδιά;
- Ακόμα, ποιες είναι οι απόψεις σας για τον έλεγχο και την εξουσία, ποιοι από τους κανόνες που επιβάλλετε είναι για το καλό των παιδιών και ποιοι για τη δική σας διευκόλυνση, πως αντιμετωπίζετε το δικό σας θυμό και πως το θυμό των παιδιών, προσέχετε περισσότερο τη θετική ή την αρνητική συμπεριφορά των παιδιών, βάζετε ταμπέλες στα παιδιά και πως αυτές τα στιγματίζουν, θεωρείτε ότι οι ταπεινώσεις, οι κατηγορίες και οι προσβολές θα βοηθήσουν τους μαθητές να βελτιωθούν, αναγνωρίζετε τα συναισθήματα σας για το κάθε παιδί, πως βοηθάτε τους απομονωμένους ή περιθωριοποιημένους μαθητές, μήπως ενισχύετε με τη στάση σας την περιθωριοποίηση τους;
- Μπορείτε να εντοπίσετε τα λάθη σας, θυμάστε τις δικές σας δύσκολες στιγμές όταν εσείς ήσασταν μαθητής/μαθήτρια, διαθέτετε την αυτογνωσία να εντοπίσετε τις δικές σας ψυχολογικές ανάγκες και να ζητήσετε βοήθεια, εάν χρειάζεστε;
Προστατευτικοί παράγοντες
- Η δημιουργία δεκτικού, ενισχυτικού και «ισορροπημένου» κλίματος μέσα στη τάξη που σημαίνει απουσία σοβαρών συγκρούσεων. Η δημιουργία αισθήματος εμπιστοσύνης. Η αναγνώριση της αξίας του κάθε παιδιού.
- Η αλλαγή της στάσης των εκπαιδευτικών βοηθά και στην αποδοχή του παιδιού και από τους συνομηλίκους με συνέπεια τον απεγκλωβισμό από την αρνητική ταυτότητα. Η αποδοχή από τους συνομηλίκους των παιδιών που είναι σε κίνδυνο αποτελεί προστατευτικό παράγοντα.
- Η ενίσχυση των διαπροσωπικών σχέσεων και η παροχή ευκαιριών στα παιδιά να αναπτύξουν τις ικανότητες τους μειώνουν τις αντικοινωνικές συμπεριφορές τους.
- Ο αποφασιστικός έλεγχος της συμπεριφοράς των παιδιών – επιβολή ορίων και η βοήθεια στο παιδί να αποκτήσει σταδιακά αυτοέλεγχο της συμπεριφοράς του. Η θεσμοθέτηση και η διδασκαλία σαφών κανόνων με σταθερή αναφορά στους κανόνες αυτούς.
- Η θετική αναγνώριση παρά η σωφρονιστική διάθεση (επιβράβευση για τις θετικές προσπάθειες, υπευθυνοποίηση του παιδιού μέσα από πρωτοβουλίες, ενίσχυση της θετικής εικόνας του παιδιού απέναντι στους συμμαθητές του). Ο διαχωρισμός της πράξης από το άτομο που τη διαπράττει. Ο έπαινος όταν επιδεικνύεται θετική συμπεριφορά που θα πρέπει να είναι συχνότερος από τη τιμωρία.
- Η αποφυγή αντιπαράθεσης και αγώνων υπερίσχυσης. Η χρησιμοποίηση επικοινωνίας που διέπεται από σεβασμό και όχι από ταπείνωση.
Θέσπιση κανόνων
Οι μαθητές νιώθουν ασφάλεια μέσα σε μια οργανωμένη τάξη: διάταξη θρανίων, κατανομή θέσεων, γνώση κανόνων, ανεκτό επίπεδο φασαρίας, ώρα για τακτοποίηση κ.α.
Οι μαθητές χρειάζεται να γνωρίζουν ποιες είναι οι αναμενόμενες συμπεριφορές από αυτούς μέσα στην τάξη και στο σχολείο γενικότερα. Οι κανόνες δείχνουν τον τρόπο που οι μαθητές πρέπει να συμπεριφέρονται. Είναι καλό να εμπλακούν οι μαθητές στη δημιουργία των κανόνων έτσι ώστε να νιώθουν συνυπεύθυνοι για την τήρησή τους. Επιπλέον, πρέπει να γίνει συζήτηση από τους εκπαιδευτικούς για την αναγκαιότητα των κανόνων.
Να προσδιοριστεί η ενδεδειγμένη συμπεριφορά και να διατυπωθεί με θετικό τρόπο διότι οι μαθητές ανταποκρίνονται περισσότερο σε μια θετικά διατυπωμένη συμπεριφορά. Παροτρύνετε αντί να αποτρέπετε. Ασχοληθείτε μόνο με σημαντικές συμπεριφορές. Σημαντικές είναι οι συμπεριφορές των μαθητών που είναι συχνές (π.χ. συνεχής τάση των μαθητών να σηκώνονται από τη θέση τους) ή ενοχλητικές (π.χ. τσακωμοί με τους συμμαθητές) ή σημαντικές για το μάθημα (π.χ. να βγαίνουν έξω την ώρα του μαθήματος). Κάθε κανόνα συμπεριφοράς να τον αντιστοιχίσουμε με παραδείγματα, ώστε να κατανοήσουν τα παιδιά τι ακριβώς τους ζητάμε. Να δημιουργηθούν λίγοι κανόνες.
Η διατύπωση των κανόνων πρέπει να είναι απλή και σύντομη ώστε να την καταλαβαίνουν όλοι και να μπορούν να την απομνημονεύσουν όλοι. Οι κανόνες θα πρέπει να αναφέρονται σε συμπεριφορές οι οποίες θα είναι ορατές και αντικειμενικά προσδιορισμένες. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει η εικονογράφηση του κανόνα, η οποία μπορεί να παρουσιάζει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής του κανόνα ή να είναι μια μεταφορική συμβολική απεικόνιση του κανόνα.
Βεβαιωθείτε ότι οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι, σαφείς και κατανοητοί, περιορισμένοι σε αριθμό.
Οι κανόνες και οι συνέπειες θα είναι αναρτημένοι στο τοίχο.
Δώστε θετικά παραδείγματα με συγκεκριμένες συμπεριφορές τήρησης του κάθε κανόνα.
Εξασφαλίστε την κατανόηση των κανόνων, με παιχνίδια ρόλων που παίζουν οι μαθητές, συζήτηση, επιτραπέζια παιχνίδια.
Ενημερώστε τα παιδιά για τις συνέπειες τήρησης και μη τήρησης των κανόνων.
Πρώτα εξηγήστε ότι επιβραβεύουμε την αποδεκτή συμπεριφορά και τιμωρούμε τη μη αποδεκτή ώστε να γίνει αποδεκτό το σύστημα αμοιβών–συνεπειών. Έπειτα φροντίστε να συζητήστε και να ενημερώστε για τις συνέπειες της τήρησης ή της παραβίασης κάθε κανόνα.
Ανακοινώστε τους κανόνες στη τάξη σε αφίσα, αν είναι δυνατόν με εικονογράφηση Υπενθυμίζετε τους κανόνες από καιρό σε καιρό όχι όμως με αφορμή τη παραβίασή τους. Ιδιαίτερα πριν από δραστηριότητες οι οποίες εγκυμονούν παραβίαση κάποιων κανόνων είναι απαραίτητο προληπτικά να λεχθούν οι κανόνες αυτοί. Στείλε αντίγραφο κανόνων στους γονείς και ζητήστε να υπογράψουν ότι διάβασαν τους κανόνες μαζί με το παιδί τους.
Εάν αντιμετωπίζετε δυσκολίες στην εφαρμογή τους επανεξετάστε: είναι οι κανόνες σας απλοί, είναι δίκαιοι, τους καταλαβαίνουν τα παιδιά, γνωρίζουν τα παιδιά τι θα συμβεί εάν τους παραβιάσουν, Εφαρμόζονται με δικαιοσύνη και συνέπεια;
Να προσδιοριστούν τα βραβεία για όσους ακολουθούν τους κανόνες και οι συνέπειες για όσους τους παραβιάζουν.
Τα βραβεία αρχικά μπορεί να είναι είτε αστέρια, είτε μετάλλια, είτε διπλώματα (που θα αναγράφουν π.χ. δίνουμε στο μαθητή …. το βραβείο της σωστής συμπεριφοράς, ή καταπληκτική συμπεριφορά – μπράβο ή ένα ζώο μου είπε ότι ακολουθείς τους κανόνες).
Επίσης μπορεί να είναι ατομικά, ομαδικά ή και όλης της τάξης (π.χ. ένα συλλογικό παιχνίδι που θα συμμετέχει και ο δάσκαλος). Τα βραβεία πρέπει να δίνονται ύστερα από προκαθορισμένο αριθμό επιτυχιών αρχικά στο τέλος της ημέρας και στη συνέχεια στο τέλος της εβδομάδας.
Οι συνέπειες ακολουθούν μετά από συγκεκριμένη διαδικασία η οποία συμφωνείται από την αρχή. Για παράδειγμα, πρώτα βοηθιέται ο μαθητής να συμπεριφερθεί σύμφωνα με τους κανόνες. Σε δεύτερη φάση, αν ο μαθητής παραβεί κάποιο κανόνα του υποδεικνύονται οι κανόνες και οι συνέπειες. Σε τρίτη φάση, εφαρμόζονται οι συνέπειες ως αποτέλεσμα της παραβίασης των κανόνων. Κάθε μήνα πρέπει να επανεξετάζονται, μαζί με την τάξη, οι κανόνες και να γίνονται οι απαραίτητες επαναλήψεις.
Εφαρμογή κανόνων
Η σταθερότητα και η ομοιομορφία στη τήρηση των κανόνων και των συνεπειών τήρησης ή μη τήρησης από τον εκπαιδευτικό βοηθάει στην τήρηση των κανόνων από τους μαθητές.
Οι συνέπειες που θα οριστούν θα πρέπει να είναι αμετάβλητες και να λειτουργούν όσο γίνεται ως αποτέλεσμα της παραβίασης του κανόνα.
Οι εκπαιδευτικοί είναι καλό να επαναλαμβάνουν τους κανόνες: καθημερινά τη πρώτη εβδομάδα, 3 φορές τη δεύτερη εβδομάδα, και έπειτα μια φορά το μήνα. Σε κάθε επανάληψη είναι καλό να βάζουν τους μαθητές να κάνουν αυτοέλεγχο στο κατά πόσο η συμπεριφορά τους ήταν σύμφωνη με τους κανόνες. Κάθε μήνα πρέπει να επανεξετάζονται, μαζί με την τάξη, οι κανόνες και να γίνονται οι απαραίτητες επαναλήψεις.
Η εποπτεία για την τήρηση των κανόνων και η απονομή βραβείων ή συνεπειών μπορεί να γίνεται από το δάσκαλο ή από επιτροπή μαθητών (π.χ. προεδρείο) ή και από όλη την τάξη ανάλογα με το τι κρίνει ο δάσκαλος ότι θα ωφελήσει περισσότερο το μαθητή
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑ ΣΕ ΓΡΑΦΙΚΗ ΥΛΗ
Πολλά χαμόγελα πίστης, αγάπης, σοφίας και ελπίδας μας χάρισαν σήμερα ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Χανίων, τα μέλη της εθελοντικής ομάδας"ΧΑΡΙΖΩ ΕΛΠΙΔΑ " και τα συνεργαζόμενα βιβλιοπωλεία ,με την προσφορά σχολικών ειδών σε μαθητές μας Τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς και ευχόμαστε τα χαμόγελα και η ικανοποίηση των μαθητών μας να γυρίσει στο πολλαπλάσιο στους δωρητές και στις οικογένειές τους!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ Σας ενημερώνουμε ότι η νέα ιστοσελίδα του σχολείου μας είναι η παρακάτω: https://11dimchan.blogspot.com/ ...
-
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ Σας ενημερώνουμε ότι η νέα ιστοσελίδα του σχολείου μας είναι η παρακάτω: https://11dimchan.blogspot.com/ ...
-
6 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣ! ΒΑΖΟΥΜΕ 👎👉 Χ ΣΤΟΝ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ Χ👈👎 Επίσημη καλεσμένη μας η 🌺🌼Αλεξά...
-
Ο Αγιασμός του 11ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων, του 11ου και του 27ου Νηπιαγωγείου Χανίων θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου και ώ...