Είναι και αυτές οι δύσκολες στιγμές του αποχωρισμού

Η Παρασκευή ήταν δύσκολη για την Ε2 τάξη του σχολείου μας.Ηταν ημέρα αποχωρισμού ενός αγαπημένου μέλους της τάξης.Η μικρή Σερένα,παιδί μονογονεϊκής οικογένειας,με ένα Πατέρα που είχε και το ρόλο της μάνας και ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που τους βγάζεις το καπέλο και νιώθεις ότι σπανίζουν στην εποχη μας, μετακομίζει στην Πρωτεύουσα αναζητώντας καλύτερη τύχη.Συναισθήματα ανάμεικτα και μάτια λυπημένα. Στοματάκια παιδικά που βγάζουν όμορφα λόγια αποχωρισμού. Μητέρες μαθητών που με περισσια αγάπη ετοιμάζουν εδέσματα, γλυκά και αλμυρά, για το πάρτυ αποχωρισμού. Ο τωρινός δάσκαλος κ. Γιώργος Κανδαρακης προσκαλεί και την περυσινή τους δασκάλα κ. Μαρία Γοναλακη, που με μια κούτα γλυκά στα χέρια έρχεται να χαιρετίσει τα Παιδιά της, όπως τα αποκαλεί και να αποχαιρετήσει τη Σερένα. Η Σερένα ζει τις δικές της στιγμές, σαν σταστισμένο ανθρωπάκι , που δεν ξέρει αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει. Οι συμμαθητές, της προσφέρουν ένα όμορφο λεύκωμα αναμνήσεων, για να της κρατά συντροφιά, που έγινε με προτροπή του δασκάλου των. Μια μητέρα ενός μαθητή της τάξης στάθηκε σαν πραγματική μητέρα στη Σερένα και όλοι μας υποκλινόμαστε στην μεγάλη προσφορά της. Μακάρι αυτή η αγάπη,η βοήθεια,η συμπαράσταση και η αποδοχή που έδειξε στο κορίτσι, να γυρίσει πίσω ανταποδοτικη στη δική της όμορφη οικογένεια.Ας είναι εύκολη η προσαρμογή της στο νέο Περιβάλλον, με την ευχή να βρει κι εκεί ανθρώπους που θα την αγαπήσουν όσο εμείς. Να ξέρει όμως ότι το φευγιό της μας άφησε ένα κενό και ένα πόνο στην καρδιά ,αλλά όιαν μας χρειαστεί ξέρει που θα μας βρει,αρκεί να μας καλέσει!!!